But, What the hey?

Trip ko magtagalog ngayon! Hahaha! Grabe, imbis na nag aaral ako nagbabasa ako ng kung ano over the net. WEH! 5 more days to go, until that most anticipated moment wherein I'll be holding my pencil and I will be shading shading shading my most educated guess. Haha ang labo nun ah?! Shucks! Andaming quizzes kanina! Haha. What about bagsak nanaman ako sa Math. Hay nako, Why am I so stupid and careless when it comes to numbers? Hay nako. Sadyang hindi naman ako nabiyayaan pagdating sa mga numero eh. Pero mas pinreprefer ko mag compute sa pag mememorize ng kung ano2ng mga words. Kaya nababagsak ko ang Econ at Accounting dahil sa pagmememorize. Hala. Baka sadyang tamad lang ako. Hahaha! OO yun yun eh! Tamad ako. Tsktsktsk!!!! Ever since I was a baby tamad na ako. Biro niyo, pati pag suck ng milk from a baby bottle hindi ko ginagawa. Haha! :) Anyway, I've been thinking about those words that Nicole muttered to me last week.

Grabe. Minsan talaga, we have to learn how to sacrifice and let go. Sometimes we have to learn to accept as well. Tska dapat marunong din mag appreciate. Tama siya. Buti nagkikita pa naman kami at kahit papano nakakausap ko pa naman siya. Hay nako. Ewan ko ba WHY DO I SEEM SO UNSATISFIED WITH THAT? Dapat I consider myself lucky kasi kahit papano nakakausap ko pa siya. Hindi katulad ng sa iba, na talagang malayo na sila sa isa't isa. Ngeek.
Sa totoo lang, ako naman itong may kasalanan eh. Mas pinapairal ko pa yung pagkahiya ko kesa pag savor ng moment na anjan pa siya malapit sa akin. Hay nako, di ko toh dapat palampasin. Sabi ko nga nung third year na ako. I'll savor our moments eh. Hay.. pero minsan, dahil sa sobrang paglubos mo ng moment with a special someone, the more na mas mamimiss mo siya, pag nagiging distant na kayo sa isa't isa. Tama nga yung saying na "Absence makes the heart grow fonder". Yikes! BIG YIKES.

Hay nako. This words are so cliche, pero, I thought I had moved on. But no, nagseselos pa rin ako.

Naalala ko yung sabi ni PK,

Once na natutunan mo ng "magmahal" hindi mo na magagawang hindi magmahal pa. At once na natutunan mong mahalin ang isang tao, hindi siya mawawala sa puso mo hangga't makahanap ka ng bagong kapalit sa taong minamahal mo na alam mo naman na hindi kayo para sa isa't isa.

Ang corny ko Haha! :) Pero according to Miss Platon, Cheezy things don't seem cheezy at all when you're in love. Haha! :) Ang labo naman nun.

Grabe, sa totoo lang, dapat wala ng commitment commitment. yung tipong BF at GF. Haha. Dapat FRIENDSHIP nalang eh :) OK lang magmahal pero parang sa tingin ko having a commitment is not necessary at all. Kung mahal niyo yung isa't isa, edi magpakasal na kayo. Haha! :) And it your not ready, better remain friends nalang. Mas less yung tendancy ng may masasaktan kasi wala namang "break na tayo" whatever. Haha! :)


Hay nako, ang love talaga, why does it have to be something na makakapagpasaya sa atin, pero sobrang malulungkot din tayo?

Hay nakooo. Grabe, may naformulate pa akong theory last weekend.

Sobrang naiinis ako sa feeling na toh.

Alam mo yun, pag nasa harap ka ng crush mo.. hindi mo talaga alam sasabihin mo. Parang yung tumatakbo lang na mga words sa utak mo yung "I LOVE YOU" at I MISS YOU eh. HAHAHA :) Alam mo yung feeling na pag kasama mo sya, nag iiba yung temperature sa paligid, tas parang nagsstop yung motion ng bawat bagay sa paligid mo, tapos, parang kayo lang yung nandun, at yung mga bagay2 sa paligid, it seems that they don't matter at all. Yak! Hahaha ang corny! O ito theory ko

Kaya hindi tayo nakakapagsalita sa harapan ng crush natin, kasi mashado tayong naooverwhelm! :) Pag sobrang saya diba speechless, that is why, talking to our crush leaves us speechless. :D

Ang corny ng entry na toh. Sobra! Pero may namimiss lang naman kasi talaga ako eh. Soooper gusto ko siya makausap anytime.Pag niyayakap ko tong taong toh, parang ayaw ko na siyang bitawan. (ay nako corny nanaman) HAHAHA! Takte, nagseselos lang talaga ako sa "attached" sa kanya ngayon.

Hay NOSTALGIA. :(

Hindi ko talaga kayang i express sa kanya yung nararamdaman ko, yung hirap na niraranas ko pag inaantay ko siya, para lang makausap ko siya tapos, pag nagusap naman kami, nasspeechless ako. Kaya parang minsan, wala ring essence yung paghihintay ko. Gusto mo na talagang sabihin sa kanya, dahil alam mong ito ang magpapanatag ng loob mo, pero mahirap, dahil baka balang araw, mawala nalang siya ng parang bula.

Sabi ng iba, "sabihin mo na", mas madali mo siyang maleletgo. Gusto ko na siyang i let go. pero baka pag ginawa ko yun.. mawawala na yung friendship namin. :( Gusto ko pa rin naman na maging friends kami eh. :(

ANG CORNY!! sa totoo lang, I'm very confused. Dpat talaga nag aaral ako ngayon eh, pero dahil sa kanya.. nadidistruct ako. para kasing kinokontrol na niya ang buong pagkatao ko. (WHICH IS NOT GOOD :| )